درسای عزیزم سلام
دین ما اسلام است . خدای اسلام رووف است . مهربان است . بخشاینده و بخشنده است . رحیم است . دوست دارد و دوست داشتنی است . زیباست و زیبایی را دوست دارد . به ما نزدیک است . از خود ما هم نزدیک تر است به خودمان !
خدای ما می بخشد، کینه به دل نمی گیرد
خدای ما دوست دارد، از کسی متنفر نمی شود .
خدای ما گذشت می کند، انتقام گیر نیست .
خدای ما عشق می رزد، اهل انزجار نیست
خدای ما مهربانانه دلسوز است، اهل بدخواهی نیست
خدای ما قشنگ است، زشتی را دوست ندارد
خدای ما بزرگوار است، سخیف نیست
دخترم! خدای ما خیلی خوب است . خوب تر از آنچه ما می دانیم و حتی می توانیم تصور کنیم.
اگر روزگاری رسید که خواستی دین خوب را بشناسی و یا اینکه دین را خوب بشناسی، به دنبال خدایی بگرد که بهترین باشد . خدایی که مهربان ترین، زیباترین، بخشنده ترین، عزیزترین، رووف ترین، عادل ترین و ... باشد .
خدای اسلام ، چنین خدایی است . اگر مسلمانی پیدا شد که خدا را انتقام گیر، قهار، زشت، بد بو، بی ادب، ترش رو، سخت گیر، عذاب کننده، ظالم و بی رحم معرفی کرد، از آن دین بسیار بپرهیز ! بسیار بپرهیز! از آن دوستان دوری گزین و هرگز از درس اشتباه آنان پند نگیر ! آنها تو را از درون تباه خواهند کرد !
خدای ما رووف است . می ترساند ، اما قهر نمی کند ! می گوید من قهارم! اما قهر نمی کند . می گوید می زنم! اما نمی زند ! می گوید عذاب می کند ! اما هدایت می کند تا عذاب نشوی . از جهنم می ترساند، تا به بهشت بروی .
هنوز ندیده ای، اما به زودی می بینی : پدرت تو را از غول می ترساند، تا از کار خطرناک دست بکشی . تو را نمی ترساند که بترسی و اذیت شوی ! تو را می ترساند که به اشتباه نیفتی . برای آنکه خطا نکنی، غول را برایت مثال می زند. دیو بد صورت را برایت ترسیم می کند. چهره عبوس می کند که تو دست از مسیر اشتباه برداری ، اما عبوسی چهره او از سر رحمت است، از سر دوست داشتن . از سر عشق به تو . نه از نفرت ! از سر محبت بسیار و دلسوزی است ، نه از سر انتقام و دشمنی . هنوز ندیده ای ، اما به زودی خواهی دید .
دخترم! اگر دیدی به ظاهر مسلمانانی یافت شدند که چهره هایشان نا هنجار و کریه، قیافه هایشان عبوس و در هم کشیده، رفتارشان تندخو، منششان راندن دیگران از دین خداوند، دینشان سخت گیر و دشوار، اعمالشان ظاهر بینانه ، قضاوتشان بر اساس صورت افراد و نه سیرت آنها، بصیرتشان در شعار و فریاد، حق طلبی شان از سر پیروی کورکورانه، خدایشان قهار ، پیامبرشان قاتل، امام اولشان ضد مردم و جنگ طلب و خلاصه رهبر فکریشان مستبد بود ، بدان همانها هستند که امام معصوم (ع) در موردشان فرمود: اینها (متحجرین) پشت مرا شکستند ! از آنها بگریز . بگریز و برایشان دعا کن . دعا کن شاید هم آنان و هم خودت از مسیر گمراهی نجات یابید و به مسیر حق رهنمون شوید که تنها نجات دهنده بشر همان خدای رحمان و رحیم است .
می پرسی نشانه ؟ می گویم خداوند ما قرآنی فرستاد برای توصیف دین . قرآنی که 113 سوره از 114 سوره آن با بسم الله الرحمن الرحیم (به نام خداوند بخشاینده مهربان) آغاز می شود.
باز هم نشانه ؟ به خودت رجوع کن ! به درونت . به خدای درون و بیرون خودت که تا کنون از سر مهربانی و شفقت تو را از سختی ها نجات داده است ؟ آن هنگام که نطفه ای بیش نبودی و در رحم مادرت جای گرفته بودی یادت هست ؟ آن هنگام که دژخیمان با خنجرها و قمه های لخت و زنجیر چرخان به جان و مال و ناموس مردم تعدی می کردند و فریادرسی جز خداوند عادل در آن میانه نبود که داد مردم بی دفاع و بی گناه را از آنان بستاند؟! یادت هست که خداوند چگونه تو را پناه داد و در میانه آن منزل ماوا داد ؟ نفس نفس مادرت را به خاطر می آوری ؟ مزه گاز فلفل و اشک آور را چطور ؟ آن سختی ها همه بود . نه در یک روز ، که روزگارانی سخت می گذشت و خداوند تو را از میانه آن همه ظلم و تعدی و تجاوز و قتل و غارت نجات داد و سالم آفرید . پس باید شکر گزار خداوند بزرگ مرتبه ای باشیم که به حکمت ما را به سختی در افکند و به حکمت از آن سختی بیرون آورد.
پس ذکر یا حق فراموشت نشود . نه به زبان ! که به دل
دین ما اسلام است . خدای اسلام رووف است . مهربان است . بخشاینده و بخشنده است . رحیم است . دوست دارد و دوست داشتنی است . زیباست و زیبایی را دوست دارد . به ما نزدیک است . از خود ما هم نزدیک تر است به خودمان !
خدای ما می بخشد، کینه به دل نمی گیرد
خدای ما دوست دارد، از کسی متنفر نمی شود .
خدای ما گذشت می کند، انتقام گیر نیست .
خدای ما عشق می رزد، اهل انزجار نیست
خدای ما مهربانانه دلسوز است، اهل بدخواهی نیست
خدای ما قشنگ است، زشتی را دوست ندارد
خدای ما بزرگوار است، سخیف نیست
دخترم! خدای ما خیلی خوب است . خوب تر از آنچه ما می دانیم و حتی می توانیم تصور کنیم.
اگر روزگاری رسید که خواستی دین خوب را بشناسی و یا اینکه دین را خوب بشناسی، به دنبال خدایی بگرد که بهترین باشد . خدایی که مهربان ترین، زیباترین، بخشنده ترین، عزیزترین، رووف ترین، عادل ترین و ... باشد .
خدای اسلام ، چنین خدایی است . اگر مسلمانی پیدا شد که خدا را انتقام گیر، قهار، زشت، بد بو، بی ادب، ترش رو، سخت گیر، عذاب کننده، ظالم و بی رحم معرفی کرد، از آن دین بسیار بپرهیز ! بسیار بپرهیز! از آن دوستان دوری گزین و هرگز از درس اشتباه آنان پند نگیر ! آنها تو را از درون تباه خواهند کرد !
خدای ما رووف است . می ترساند ، اما قهر نمی کند ! می گوید من قهارم! اما قهر نمی کند . می گوید می زنم! اما نمی زند ! می گوید عذاب می کند ! اما هدایت می کند تا عذاب نشوی . از جهنم می ترساند، تا به بهشت بروی .
هنوز ندیده ای، اما به زودی می بینی : پدرت تو را از غول می ترساند، تا از کار خطرناک دست بکشی . تو را نمی ترساند که بترسی و اذیت شوی ! تو را می ترساند که به اشتباه نیفتی . برای آنکه خطا نکنی، غول را برایت مثال می زند. دیو بد صورت را برایت ترسیم می کند. چهره عبوس می کند که تو دست از مسیر اشتباه برداری ، اما عبوسی چهره او از سر رحمت است، از سر دوست داشتن . از سر عشق به تو . نه از نفرت ! از سر محبت بسیار و دلسوزی است ، نه از سر انتقام و دشمنی . هنوز ندیده ای ، اما به زودی خواهی دید .
دخترم! اگر دیدی به ظاهر مسلمانانی یافت شدند که چهره هایشان نا هنجار و کریه، قیافه هایشان عبوس و در هم کشیده، رفتارشان تندخو، منششان راندن دیگران از دین خداوند، دینشان سخت گیر و دشوار، اعمالشان ظاهر بینانه ، قضاوتشان بر اساس صورت افراد و نه سیرت آنها، بصیرتشان در شعار و فریاد، حق طلبی شان از سر پیروی کورکورانه، خدایشان قهار ، پیامبرشان قاتل، امام اولشان ضد مردم و جنگ طلب و خلاصه رهبر فکریشان مستبد بود ، بدان همانها هستند که امام معصوم (ع) در موردشان فرمود: اینها (متحجرین) پشت مرا شکستند ! از آنها بگریز . بگریز و برایشان دعا کن . دعا کن شاید هم آنان و هم خودت از مسیر گمراهی نجات یابید و به مسیر حق رهنمون شوید که تنها نجات دهنده بشر همان خدای رحمان و رحیم است .
می پرسی نشانه ؟ می گویم خداوند ما قرآنی فرستاد برای توصیف دین . قرآنی که 113 سوره از 114 سوره آن با بسم الله الرحمن الرحیم (به نام خداوند بخشاینده مهربان) آغاز می شود.
باز هم نشانه ؟ به خودت رجوع کن ! به درونت . به خدای درون و بیرون خودت که تا کنون از سر مهربانی و شفقت تو را از سختی ها نجات داده است ؟ آن هنگام که نطفه ای بیش نبودی و در رحم مادرت جای گرفته بودی یادت هست ؟ آن هنگام که دژخیمان با خنجرها و قمه های لخت و زنجیر چرخان به جان و مال و ناموس مردم تعدی می کردند و فریادرسی جز خداوند عادل در آن میانه نبود که داد مردم بی دفاع و بی گناه را از آنان بستاند؟! یادت هست که خداوند چگونه تو را پناه داد و در میانه آن منزل ماوا داد ؟ نفس نفس مادرت را به خاطر می آوری ؟ مزه گاز فلفل و اشک آور را چطور ؟ آن سختی ها همه بود . نه در یک روز ، که روزگارانی سخت می گذشت و خداوند تو را از میانه آن همه ظلم و تعدی و تجاوز و قتل و غارت نجات داد و سالم آفرید . پس باید شکر گزار خداوند بزرگ مرتبه ای باشیم که به حکمت ما را به سختی در افکند و به حکمت از آن سختی بیرون آورد.
پس ذکر یا حق فراموشت نشود . نه به زبان ! که به دل
بسم الله الرحمن الرحیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر