دختر راه سبز امیدم سلام
متانت و وقار ، مسیری است که آب آرام آن را می پیماید. آبی که هرچه آرام تر، با وقارتر. و هر چه با وقارتر و صبور تر، نفوذ آن در اعماق جانها و دلها بیشتر . صفت خداوندی است این صبوری : نکند از خاطرت برود که خداوند در روز چقدر از گناهان ما را تحمل می کند. می بینی که به نبرد او نعوذ بالله روی می آوریم و هتاکی می کنیم و حرمتها را زیر پا می گذاریم ولی او ستار العیوب است. یعنی نه تنها صبر می کند، بلکه فعلاً آبروی تو را نمی برد. فرصت می دهد . صبر می کند شاید اصلاح شوی . گاهی مسیری فراهم می کند تا بیشتر اصلاح شوی .
نمی خواهی صفات خداوندی در خودت ایجاد کنی ؟ پس چرا طعنه و فحش؟ پس چرا کینه و انتقام ؟ آن روز که جمعیتی به وسعت یک شهر در خیابانهای پایتخت راهپیمایی سکوت برگزار می کردند ، آبهای آرامی بودند که در اعماق نفوذ می کردند . آبهایی که آنقدر در اعماق نفوذ کردند و پرده از دروغ گویی دیکتاتورها کنار زدند که هنوز صدای عربده کشی و فحاشی ظالمان از آن روزهای خدایی به گوش می رسد .
دخترکم
اگر بزغاله و گوساله تو را خواندند، به حرمت امام حسن (ع) که اهانت می شنید ولی در پاسخ عشق می ورزید و کرم می فرمود، صبور باش و اهانتی نکن ، اگر تو را خس و خاشاک نامیدند، به حرمت امام موسی کاظم، خشمت را فرو بخور و نگذار کینه ای در زلالی روح و جانت نفوذ کند ! آنها برادران و خواهران دینی تو هستند که در اثر فقر فکری و فرهنگی و بی اخلاقی دیکتاتورها به این روزگار افتاده اند ! ما کم گناه و اشتباه کرده ایم ؟ آیا اطمینان داری که اگر ما به آن مقامهای دنیوی و امکانات مادی و مالی برسیم و قدرت و چاپلوسی ها برای ما پیش بیاید، همان ظلم ها را روا نمی داریم ؟ پس خویشتنداری کن . چرا که از امام صادق (ع) نقل است که فرمودند (نقل مضمونی) کسی که گناه دیگری را مسخره کند ، نمیرد مگر آنکه خودش به آن گناه گرفتار شود !!
عجبا که غرور و کبر باعث می شود دیگران را پست و خوار و گنهکار بدانیم و عیب های خود را نبینیم . این یکی از بزرگترین عیبهای پدر توست ! هم اکنون که نگاه می کنم می بینم چه کینه ها که به دل نگرفته ام، چه فحاشی ها که نکرده ام و چه خودبرتر بینی ها که پیشامدم نکرده است . من بد بودم، تو نباش . هم اکنون که جوانی و جوانم بیا هر دو تصمیم بگیریم که این صفت ها را از خانه دل بیرون کنیم. بگذار ما را کاریکاتورهای مضحک بخوانند، بیا با مضحکه هایی که برایشان به نمایش می گذاریم، دین فروشی آنها را بدل به اخلاق مداری کنیم . بیا چماق هایی که از آنها می خوریم را با گلهای محبت پاسخ بدهیم . آیا آنها برادر و خواهر و اقوام نزدیک و دور ما نیستند ؟ پس چرا کینه ورزی کنیم ؟
اگر ما را میکروب می خوانند بیا در فکر و جان آنها نفوذ کنیم و ویروس های بی حیایی و شیطانی را از وجودشان پاک کنیم . بیا نفوذ کنیم و الله را به جای شیطان در جانهایشان بدمیم. آیا فکر نمی کنی فحاشی از صفات شیطانی و صبر و تحمل از صفات الهی است ؟
