عزیز دلم سلام
پیشتر برایت گفته بودم که اصالت را به حقیقت و اخلاق بده و هرگز تحت هیچ شرایطی آنها را قربانی خواسته هایت نکن . برایت گفته بودم که حتی اگر اسیر نفس شدی و عملی بر خلاف فطرت و ندای درون انجام دادی، توجیه نیاور که حقیقت همین است که من انجام داده ام، چرا که ممکن است مسیری غلط بگشایی که مضر باشد و دیگران را نیز گمراه کنی.
عزیزم ! اگر عملی انجام دادی که فکر می کردی صحیح است و مطابق حق ، و پس از مدتی متوجه شدی نه تنها صحیح نبوده است، بلکه برخلاف مسیر صواب گام برداشته ای، شهامت داشته باش و به اشتباه خود شجاعانه اقرار کن . اگر لازم شد، از کسانی که بابت
تصمیم تو خسران دیده اند عذر خواهی کرده و به تبعات آن عذر خواهی گردن بنه .
هرگز فکر نکن که با فرار از واقعیت و مردم ، می توانی از چنین عذر خواهی برهی . اگر خودت با اختیار خودت به سمت مردم نروی، و از آنها عذر خواهی نکنی، مطمئن باش که سنت الهی و نظام کائنات تو را به سرنوشتی دچار می کند که مجبور می شوی با خفت و خواری از دیگران عذر خواهی کنی .
اگر به تاریخ مراجعه کنی ، می بینی که هزاران نفر بوده اند که به دلیل تاخیر انداختن عذر خواهی هایشان، به منفور ترین افراد تاریخ تبدیل شدند و چه بسا افرادی که در موقع مقتضی از مردم دلجویی کرده و بزرگوار باقی ماندند .
نام این توانایی که بتوانی در وقت مقتضی به اشتباه خود اقرار کنی، شجاعت است. برخی فکر می کنند شجاعت یعنی نترسیدن از شب، از تاریکی، از حیوان درنده، از شمشیر دشمن و امثال آن . اما شجاعت از درون تو سرچشمه می شود . اگر این شجاعت را یافتی که با بزرگترین دیو درونت که همان نفس اماره و شیطان است مبارزه کنی، مطمئن باش که بروز خارجی خواهد یافت و آن گاه دیگر از تاریکی ها و شمشیر دشمن ها و از دست دادن جانت نمی ترسی . اما چنین نکردی، نام آن نترسیدن، شجاعت نخواهد بود.
عربده کش های شهر و الوات های مست خراب آباد هم از تاریکی نمی ترسند و مرده شوی ها از قبرستان در شب تاریک ! آیا شجاع هستند ؟
پیشتر برایت گفته بودم که اصالت را به حقیقت و اخلاق بده و هرگز تحت هیچ شرایطی آنها را قربانی خواسته هایت نکن . برایت گفته بودم که حتی اگر اسیر نفس شدی و عملی بر خلاف فطرت و ندای درون انجام دادی، توجیه نیاور که حقیقت همین است که من انجام داده ام، چرا که ممکن است مسیری غلط بگشایی که مضر باشد و دیگران را نیز گمراه کنی.
عزیزم ! اگر عملی انجام دادی که فکر می کردی صحیح است و مطابق حق ، و پس از مدتی متوجه شدی نه تنها صحیح نبوده است، بلکه برخلاف مسیر صواب گام برداشته ای، شهامت داشته باش و به اشتباه خود شجاعانه اقرار کن . اگر لازم شد، از کسانی که بابت
تصمیم تو خسران دیده اند عذر خواهی کرده و به تبعات آن عذر خواهی گردن بنه .
هرگز فکر نکن که با فرار از واقعیت و مردم ، می توانی از چنین عذر خواهی برهی . اگر خودت با اختیار خودت به سمت مردم نروی، و از آنها عذر خواهی نکنی، مطمئن باش که سنت الهی و نظام کائنات تو را به سرنوشتی دچار می کند که مجبور می شوی با خفت و خواری از دیگران عذر خواهی کنی .
اگر به تاریخ مراجعه کنی ، می بینی که هزاران نفر بوده اند که به دلیل تاخیر انداختن عذر خواهی هایشان، به منفور ترین افراد تاریخ تبدیل شدند و چه بسا افرادی که در موقع مقتضی از مردم دلجویی کرده و بزرگوار باقی ماندند .
نام این توانایی که بتوانی در وقت مقتضی به اشتباه خود اقرار کنی، شجاعت است. برخی فکر می کنند شجاعت یعنی نترسیدن از شب، از تاریکی، از حیوان درنده، از شمشیر دشمن و امثال آن . اما شجاعت از درون تو سرچشمه می شود . اگر این شجاعت را یافتی که با بزرگترین دیو درونت که همان نفس اماره و شیطان است مبارزه کنی، مطمئن باش که بروز خارجی خواهد یافت و آن گاه دیگر از تاریکی ها و شمشیر دشمن ها و از دست دادن جانت نمی ترسی . اما چنین نکردی، نام آن نترسیدن، شجاعت نخواهد بود.
عربده کش های شهر و الوات های مست خراب آباد هم از تاریکی نمی ترسند و مرده شوی ها از قبرستان در شب تاریک ! آیا شجاع هستند ؟
فقط مراقب باشید برای دختر خانم عزیزتان عذر خواهی کردن آنقدر آسان نشود که به راحتی اشتباه کند زیرا در احادیث آمده که مومن عذر خواهی نمیکند (بدین معنا که کار عذرخواهی آور انجام نمیدهد)
پاسخحذف